انتشار خاطرات محمدجواد ظریف با عنوان «راز سر به مهر» نکات مهمی درباره تاریخ شفاهی دولت‌‎های یازدهم و دوازدهم دارد؛ اما آنچه در ۲۴ ساعت اخیر مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفته، خدشه در دو گزاره قطعی و پرتکرار در فضای رسانه‌ای دولت سابق است. ظریف در بخشی از خاطرات خود به ماجرای تماس تلفنی اوباما و روحانی در ۱۰۰روز نخست دولت یازدهم پرداخته است. تماسی که دولت روحانی تأکید داشت با اصرار رئیس‌جمهور آمریکا انجام شده و مقامات دولتی موافق انجام این کار نبودند.

تماسی که حتی رهبر انقلاب هم از آن به انجام کار نابجا تعبیر کردند. اما خاطرات ظریف روایت متفاوتی از گزاره رسمی دولت یازدهم ارائه و تصریح کرده نه تنها رئیس‌جمهور وقت مخالفتی با این تماس نداشت، بلکه خود پیشنهاد کرده شماره نماینده ایران در سازمان ملل به طرف آمریکایی ارائه شود. نکته جالبِ روایتِ ظریف این است که حتی خود او مخالف تماس تلفنی روحانی و اوباما بوده و آن را نوعی ضربه به روند مذاکرات می‌دانسته است.

اما دومین نکته جالب توجه از خاطرات ظریف، به یک واقعه پرحاشیه و پربازتاب در دولت یازدهم باز می‌گردد؛ یعنی تست موشک‌های بالستیک همزمان با انعقاد و اجرای برجام. برخلاف گفته روحانی در انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم مبنی بر اینکه آزمایش‌های موشکی یکی از عوامل شکست مذاکرات هسته‌ای بود، محمدجواد ظریف در خاطرات خود تصریح کرده خودش پس از توافق ژنو و در مقابله با تحریم‌های آمریکا، مصرانه پیگیر انجام آزمایش موشکی بود! این روایت جایی جالب‌تر می‌شود که پس از اعمال برخی تحریم‌های آمریکا در بهمن ۱۳۹۲، ظریف بر انجام یک تست فوری موشکی یا ماهواره‌ای برای ارسال پیام اقتدار به طرف غربی اصرار داشته و حتی وقتی با مخالفت وزیر دفاع و اشاره به ناآماده بودن برخی مقدمات فنی مواجه می‌شود، باز هم خواسته خود را تکرار می‌کند.

در مظلومیت توان دفاعی کشورمان همین بس که ظریف وقتی در ماه‌های پایانی دولت دوازدهم در مصاحبه محرمانه با سعید لیلاز قرار می‌گیرد، مدعی می‌شود برخی نیروها در داخل کشور تلاش داشتند با انجام تست‌های موشکی، برجام را زمین بزنند، در حالی که خاطرات خودش روایت دیگری از این ماجرا نشان می‌دهد!